داستان چوپان " احمد شاملو "

ﭼﻮﭘﺎﻧﯽ ﮔﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﺤﺮﺍ ﺑﺮﺩ ﺑﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﮔﺮﺩﻭﯼ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪﯼ ﺭﺳﯿﺪ.
ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﭼﯿﺪﻥ ﮔﺮﺩﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪ، ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ
ﮔﺮﺩﺑﺎﺩ ﺳﺨﺘﯽ ﺩﺭﮔﺮﻓﺖ،
ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﯾﺪ، ﺗﺮﺳﯿﺪ!
ﺑﺎﺩ ﺷﺎﺧﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﻛﻪ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﻑ ﻭ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ! ﺩﯾﺪ ﻧﺰﺩﯾﻚ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﯿﻔﺘﺪ ﻭ ﺩﺳﺖﻭﭘﺎﯾﺶ ﺑﺸﻜﻨﺪ.
وحشتزده شد!
ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺑﻘﻌﻪ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻭﮔﻔﺖ :
ﺍﯼ ﺍﻣﺎمزاده! ﮔﻠﻪ ﺍﻡ ﻧﺬﺭﺗﻮ، ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﺳﺎﻟﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﯿﺎﯾﻢ .
ﻗﺪﺭﯼ ﺑﺎﺩﺳﺎﻛﺖ ﺷﺪ ﻭﭼﻮﭘﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﻗﻮیتری ﺩﺳﺖ ﺯﺩ،
ﺟﺎﯼ ﭘﺎﯾﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻛﺮد ﻭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﻣﺤﻜﻢ ﮔﺮﻓﺖ.
ﮔﻔﺖ :ﺍﯼ ﺍﻣﺎمزاده! ﺧﺪﺍﺭﺍﺿﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺯﻥ ﻭﺑﭽﻪ ﻣﻦ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ
ﺍﺯ ﺗﻨﮕﯽ ﻭﺧﻮﺍﺭﯼ ﺑﻤﯿﺮﻧﺪ ﻭﺗﻮﻫﻤﻪ ﮔﻠﻪ ﺭﺍ ﺻﺎﺣﺐ ﺷﻮﯼ.
ﻧﺼﻒ ﮔﻠﻪ مال تو، ﻧﺼﻔﯽ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﻡ!
ﻗﺪﺭﯼ ﭘﺎیینترﺁﻣﺪ.
ﻭﻗﺘﯽ ﻧﺰﺩﯾﻚ ﺗﻨﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﺭﺳﯿﺪ ﮔﻔﺖ :ﺍﯼ ﺍﻣﺎمزاده! ﻧﺼﻒ ﮔﻠﻪ ﺭﺍ ﭼﻄﻮﺭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﻣﯽ ﻛﻨﯽ؟
ﺁﻧﻬﺎرا ﺧﻮﺩﻡ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﻣﯽ ﻛﻨﻢ ﺩﺭﻋﻮﺽ ﻛﺸﻚ ﻭﭘﺸﻢ ﻧﺼﻒﮔﻠﻪ مال تو!
ﻭﻗﺘﯽ ﻛﻤﯽ ﭘﺎیینترﺁﻣﺪ ﮔﻔﺖ : ﭼﻮﭘﺎﻥ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﯽ ﻣﺰﺩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﻛﺸﻜﺶ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ،
ﭘﺸﻤﺶ ﻣﺎﻝ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﺳﺘﻤﺰﺩ!
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﺗﻨﻪ ﺭﺍ ﺳُﺮﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﭘﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺳﯿﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﮔﻨﺒﺪ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﺣﺴﺎﺑﯽ ﭼﻪ ﻛﺸﻜﯽ ﭼﻪ ﭘﺸﻤﯽ؟ ﻣﺎ ﺍﺯ هولمان یک غلطی ﻛﺮﺩﯾﻢ! ﻏﻠﻂ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻛﻪ ﺟﺮﯾﻤﻪ ﻧﺪﺍﺭﺩ!!

ﻛﺘﺎﺏ ﻛﻮﭼﻪ؛ ﺍحمدشاملو